بر اساس مطالعات صورت گرفته، پیشران های زیر به عنوان اصلی ترین پیشران های زنجیره تأمین شناسایی شده اند:
جهانی شدن: یک از مهمترین پیشران های مدیریت زنجیره تأمین، جهانی شدن محیط کسب و کار است که براثر آن شرکت ها می توانند با حداقل محدودیت ها در اکثر مناطق جهان به فعالیت بپردازند. امروزه شرکت های موفق دیگر متعلق به یک کشور خاص نیستند بلکه دارای حوزه فعالیت جهانی هستند. فعالیت در این سطح باعث شده است که شرکت ها به سمت اتحادهای استراتژیک، به اشتراک گذاری منابع و مدیریت زنجیره تأمین حرکت کنند.
افزایش رقابت: افزایش کیفیت محصولات و خدمات، پیشرفت وسیع تکنولوژی و همچنین بکارگیری تکنیک های موفق مدیریت باعث شده است که شرکت های موفق زیادی در سطح محلی و جهانی به وجود آیند. در چنین محیطی عرضه، بسیار بیشتر از تقاضا شده است و سطح رقابت بالایی بوجود آمده است. شرکت ها پیوسته به روز می شوند و از آخرین دستاوردهای علمی بهترین استفاده را می نمایند. رقابت شدید ناشی از این محیط شرکت ها را مجبور به بهبود مستمر و استفاده از حداکثر توان و منابع خود می کند. بدیهی است مدیریت زنجیره تأمین در این محیط نگرشی ضروری است.
کاهش حاشیه سود: با افزایش رقابت حاشیه سود به شدت پایین آمده است و شرکت ها باید با حداقل سود به رقابت بپردازند. بنابراین اتحاد، یکپارچگی و استفاده مشترک از منابع به امری ضروری تبدیل شده است.
رویکرد مشتری گرا: قدرت مشتری هیچ گاه مانند امروز بالا نبوده است. توجه به مشتری و نیازهای او مستلزم بکارگیری رویکرد مدیریت زنجیره تأمین است.
عدم قابلیت پیش بینی و تغییرپذیری محیط داخلی و خارجی، به دلایل فوق، محیط کسب و کار امروز به شدت متغیر است. در ادبیات مدیریت، این تغییرپذیری و عدم قابلیت پیشبینی را با واژه Volatility به معنای فراریت بیان می کنند. در نتیجه شرکت ها به تنهایی توانایی مواجهه به تغییرات را نداشته و به سمت یکپارچگی در طول زنجیره تأمین محصولات خود حرکت می کنند.
حرکت از اقتصاد تعداد به اقتصاد محدوده: زمانی صرفه اقتصادی در تولید زیاد بود. در این نگرش تنها در حالت تولید بالا می توان هزینه های ثابت را کم اثر ساخت و به قیمت رقابتی رسید. ولی امروزه این نگرش دیگر اقتصادی نیست. محصولات مختلف به تعداد زیاد در برخی از مناطق جهان قابل یافت است. بنابراین دانشمندان علم مدیریت گسترش محدوده و حوزه فعالیت را اقتصادی می دانند و افزایش دامنه کسب و کار به بازارهای اشباع نشده را پیشنهاد می کنند. دستیابی به این مهم بدون نگرش مدیریت زنجیره تأمین ممکن نیست.
سفارشی سازی انبوه: یکی دیگر از پیشران های مدیریت زنجیره تأمین سفارشی سازی انبوه است. بر خلاف نگرش تولید انبوه که بر تولید انبوه که بر تولید یک کالا در حجم بالا تاکید می کرد، این نگرش بر تولید زیاد محصولات سفارشی شده بر اساس نظر مشتری تاکید می کند. این نیازمند سطح بالایی از انعطاف پذیری و مدیریت زنجیره تأمین است.
منبع : جعفر رزمی
